Rusland bedreigt ook de veiligheidsbelangen van Israel

Gisteren viel Israël de Russische luchtbasis Hmeimim in Syrië aan. Deze basis was in 2015 cruciaal voor Rusland om het Assad-regime te redden. Ondanks de Russische rode lijnen besloot Israël om deze vliegbasis aan te vallen, omdat Iran er ook vliegtuigen stationeerde. De Israëlische aanval laat zien dat de belangen van Israël en Rusland elkaar steeds meer beginnen te snijden. De vraag is hoe lang Israël zijn voorzichtige beleid ten aanzien van Rusland kan volhouden.

Boots on the ground in Oekraïne? Misschien is dat wel nodig

Oekraine_demonstratie_voor_een_No_Fly_Zone_door_de_NAVO

De oorlog duurt nu al 2,5 jaar (of eigenlijk al tien jaar sinds de annexatie van de Krim). Na aanvankelijke terughoudendheid besloot het Westen Oekraïne te steunen. Eerst met stingers en kogelvrije vesten, daarna volgden HIMARS- en Patriot-systemen. Vervolgens ontstond de discussie over tanks en F-16s. Natuurlijk ben ik tevreden met deze leveringen, want zonder deze wapens zouden er nog veel meer Oekraïense doden te betreuren zijn geweest. Toch blijf ik kritisch. Wat ontbreekt, is een bredere discussie over ons Oekraïnebeleid, niet alleen in Nederland, maar in het hele Westen. We leveren wel wapens, en dat is goed, maar fundamentele vragen over onze Oekraïnestrategie worden niet gesteld. Kunnen we enkel met wapenleveranties Rusland dwingen tot concessies, of is er meer nodig?

Democratie is een uitzondering in de geschiedenis en misschien wel een experiment

In de zomer van 2020 bezetten duizenden studenten, jongeren, docenten en rechters de straten van Minsk en scandeerden: ‘Vertrek’ naar Lukashenko. Het was een kraakheldere boodschap aan de Belarussische dictator. Helaas bleken de democratische opstanden van korte duur te zijn. De Belarussische revolutie werd in het najaar van 2020 wreed onderdrukt door een regime dat de traditie van autoritaire en machtsbeluste tsaren voortzette. De gebeurtenissen in Minsk herinneren ons eraan hoe kwetsbaar een democratie is en dat ze voortdurend beschermd moet worden tegen machtsbeluste dictators en demagogen. Het Westen draagt daarom de verantwoordelijkheid om democratieën met hand en tand te verdedigen. Dit beperkt zich niet tot de eigen landsgrenzen. Ook de dappere demonstranten in Belarus en Iran verdienen onze steun, want ook zij strijden, net als Oekraïne, dagelijks voor hun vrijheid.

Oekraïne ervaart bijna dagelijks een 11 september alleen haalt het de nieuwspagina niet (meer).

Beschadigde_civiele_doelen_in_Oekraine_door_Russische-agressie

Vandaag is het precies 23 jaar geleden dat twee passagiersvliegtuigen de Twin Towers in New York doorboorden. Ik was toen een klein jongetje en zoals elke dinsdagmiddag keek ik samen met wat vriendjes nietsvermoedend Pokémon. Het was onze vaste prik op dinsdagmiddag: samen kijken hoe Ash Ketchum het opnam tegen Team Rocket. Op school konden we ons na de lunchpauze nauwelijks nog concentreren. Zou Ash Ketchum deze keer Team Rocket weer kunnen verslaan?

Zonder (westerse) visie gaat Oekraïne deze oorlog verliezen

Moedeloosheid_van_het_visieloze_beleid_van_Nederland_en_Europa_rondom_de_oorlog_in_Oekraine

Afgelopen week was het weer raak. Ditmaal schoot Rusland een appartementencomplex in de West-Oekraïense stad Lviv aan flarden. Precies zoals eerder, toen Rusland afgelopen zomer een kinderziekenhuis in Kyiv met de grond gelijkmaakte: veel (westerse) verontwaardiging, maar weinig actie.

Jullie hadden gelijk; ik niet, met sommige mensen is een open discussie zinloos

Zoals jullie weten, ben ik altijd iemand die van de inhoud is. Ik zal niet snel iemand op de persoon aanvallen, maar het altijd tot de inhoud beperken. Veel van mijn volgers hadden echter gelijk: in sommige gevallen moet je aangeven wie iemand is. Als iemand fungeert als de spreekbuis van het Kremlin, dan moet je dat zeggen. En als iemand enkel het debat verstoort, is een open discussie zinloos. Het wordt dan pure tijdverspilling.

Het gezicht achter de draadjes en artikelen: En toen zei het halve schoolplein tegen een 10-jarig jongetje: “ja hij (ik dus) is te slecht voor deze school.’

Historicus_Hidde_Bouwmeester_over_de_historische_context_bij_de_achtergrond_bij_de_oorlog_in_oekraine

Op sociale media presenteert iedereen zijn of haar beste versie. Op Twitter gaat het er soms hard aan toe, en dat mag ook. Alleen is de vraag: zou je op dezelfde manier hebben gedaan als we tegenover elkaar zaten op het terras? De vraag stellen is hem beantwoorden. Laatst stelde een twitteraar dat hij mijn “vmbo” terugzag in mijn analyses. Toen ik daarop een draadje maakte om mijn achtergrond te duiden, zag ik dat heel veel mensen niet eens wisten dat ik op het vmbo-kader ben begonnen. Daarom gaat dit artikel over mij: wie is de persoon achter de tweets, draadjes en artikelen?

10 years after MH17, there are still people who say this is not their war, as if it’s a choice.

Ten years ago, I was sitting with my parents and brother on a terrace in Laos. We were enjoying the Laotian tranquility, where motorbikes stopped to wake sleeping dogs before continuing on their way. The contrast with the Netherlands was striking: in the Netherlands, there would have been impatient honking. We had just finished a Laotian curry, were sipping coffee, and enjoying the music of Michael Jackson and Joy Division after a long day of walking. Everything seemed perfect for a peaceful tropical evening in Laos until one of us went to retrieve the phones. All four phones were so hot you could fry an egg on them. At first, we thought it was due to the heat, but no, they were red-hot from over thirty missed calls. A plane had been shot down over Ukraine.

10 jaar na MH17 zijn er nog steeds mensen die zeggen dat dit niet hun oorlog is, alsof het een keuze is.

Precies tien jaar geleden zat ik met mijn ouders en broertje op een terras in Laos. We genoten van de Laotiaanse gemoedelijkheid, waar brommers stopten om slapende honden wakker te maken om vervolgens weer door te kunnen rijden. Het contrast met Nederland was groot: in Nederland zou er ongeduldig getoeterd worden. We hadden net de Laotiaanse curry achter de kiezen, zaten aan de koffie en genoten na een lange dag wandelen van de muziek van Michael Jackson en Joy Division op de achtergrond. Alles leek perfect voor een rustgevende tropische avond in Laos, totdat een van ons de telefoons ging ophalen. Alle vier de telefoons waren zo heet, je kon er wel een eitje op bakken. Eerst dachten we dat het door de hitte kwam, maar nee, ze waren roodgloeiend van ruim dertig gemiste oproepen. Er was namelijk een vliegtuig neergeschoten boven Oekraïne.

Without the Holodomor, You Will Not Understand the War and Ukrainians in their struggle against Russian imperialism

When it comes to Ukrainian history, it is noticeable that many people in Western Europe are familiar with Ukrainian Nazis from World War II, like Bandera. However, the Holodomor (literally, the plague of hunger) is not as widely known. Without understanding the Holodomor, one simply cannot comprehend Ukraine’s actions in the current war with Russia, nor why Ukrainian opportunists collaborated with Nazi Germany from 1941. Last Saturday, Ukraine commemorated the Holodomor, a deliberate famine orchestrated by Stalin 90 years ago that claimed the lives of millions of Ukrainians. Professor Timothy Snyder, an expert on the Holocaust in Eastern Europe, asserts that this famine in Ukraine in the 1930s was intentionally created by the Stalinist Soviet regime.