Oekraïne ervaart bijna dagelijks een 11 september alleen haalt het de nieuwspagina niet (meer).
Vandaag is het precies 23 jaar geleden dat twee passagiersvliegtuigen de Twin Towers in New York doorboorden. Ik was toen een klein jongetje en zoals elke dinsdagmiddag keek ik samen met wat vriendjes nietsvermoedend Pokémon. Het was onze vaste prik op dinsdagmiddag: samen kijken hoe Ash Ketchum het opnam tegen Team Rocket. Op school konden we ons na de lunchpauze nauwelijks nog concentreren. Zou Ash Ketchum deze keer Team Rocket weer kunnen verslaan?
Zonder (westerse) visie gaat Oekraïne deze oorlog verliezen
Afgelopen week was het weer raak. Ditmaal schoot Rusland een appartementencomplex in de West-Oekraïense stad Lviv aan flarden. Precies zoals eerder, toen Rusland afgelopen zomer een kinderziekenhuis in Kyiv met de grond gelijkmaakte: veel (westerse) verontwaardiging, maar weinig actie.
Jullie hadden gelijk; ik niet, met sommige mensen is een open discussie zinloos
Zoals jullie weten, ben ik altijd iemand die van de inhoud is. Ik zal niet snel iemand op de persoon aanvallen, maar het altijd tot de inhoud beperken. Veel van mijn volgers hadden echter gelijk: in sommige gevallen moet je aangeven wie iemand is. Als iemand fungeert als de spreekbuis van het Kremlin, dan moet je dat zeggen. En als iemand enkel het debat verstoort, is een open discussie zinloos. Het wordt dan pure tijdverspilling.
Het gezicht achter de draadjes en artikelen: En toen zei het halve schoolplein tegen een 10-jarig jongetje: “ja hij (ik dus) is te slecht voor deze school.’
Op sociale media presenteert iedereen zijn of haar beste versie. Op Twitter gaat het er soms hard aan toe, en dat mag ook. Alleen is de vraag: zou je op dezelfde manier hebben gedaan als we tegenover elkaar zaten op het terras? De vraag stellen is hem beantwoorden. Laatst stelde een twitteraar dat hij mijn “vmbo” terugzag in mijn analyses. Toen ik daarop een draadje maakte om mijn achtergrond te duiden, zag ik dat heel veel mensen niet eens wisten dat ik op het vmbo-kader ben begonnen. Daarom gaat dit artikel over mij: wie is de persoon achter de tweets, draadjes en artikelen?
10 years after MH17, there are still people who say this is not their war, as if it’s a choice.
Ten years ago, I was sitting with my parents and brother on a terrace in Laos. We were enjoying the Laotian tranquility, where motorbikes stopped to wake sleeping dogs before continuing on their way. The contrast with the Netherlands was striking: in the Netherlands, there would have been impatient honking. We had just finished a Laotian curry, were sipping coffee, and enjoying the music of Michael Jackson and Joy Division after a long day of walking. Everything seemed perfect for a peaceful tropical evening in Laos until one of us went to retrieve the phones. All four phones were so hot you could fry an egg on them. At first, we thought it was due to the heat, but no, they were red-hot from over thirty missed calls. A plane had been shot down over Ukraine.
10 jaar na MH17 zijn er nog steeds mensen die zeggen dat dit niet hun oorlog is, alsof het een keuze is.
Precies tien jaar geleden zat ik met mijn ouders en broertje op een terras in Laos. We genoten van de Laotiaanse gemoedelijkheid, waar brommers stopten om slapende honden wakker te maken om vervolgens weer door te kunnen rijden. Het contrast met Nederland was groot: in Nederland zou er ongeduldig getoeterd worden. We hadden net de Laotiaanse curry achter de kiezen, zaten aan de koffie en genoten na een lange dag wandelen van de muziek van Michael Jackson en Joy Division op de achtergrond. Alles leek perfect voor een rustgevende tropische avond in Laos, totdat een van ons de telefoons ging ophalen. Alle vier de telefoons waren zo heet, je kon er wel een eitje op bakken. Eerst dachten we dat het door de hitte kwam, maar nee, ze waren roodgloeiend van ruim dertig gemiste oproepen. Er was namelijk een vliegtuig neergeschoten boven Oekraïne.
Without the Holodomor, You Will Not Understand the War and Ukrainians in their struggle against Russian imperialism
When it comes to Ukrainian history, it is noticeable that many people in Western Europe are familiar with Ukrainian Nazis from World War II, like Bandera. However, the Holodomor (literally, the plague of hunger) is not as widely known. Without understanding the Holodomor, one simply cannot comprehend Ukraine’s actions in the current war with Russia, nor why Ukrainian opportunists collaborated with Nazi Germany from 1941. Last Saturday, Ukraine commemorated the Holodomor, a deliberate famine orchestrated by Stalin 90 years ago that claimed the lives of millions of Ukrainians. Professor Timothy Snyder, an expert on the Holocaust in Eastern Europe, asserts that this famine in Ukraine in the 1930s was intentionally created by the Stalinist Soviet regime.
Is Roemenie het nieuwe Tsjechië?
Dinsdag speelt het Nederlands Elftal tegen Roemenië. “Roemenië? Dat moet toch kunnen?” denk je misschien. In de NOS Voetbalpodcast werd deze week de route naar de finale al uitgestippeld. We maken weer exact dezelfde fout als tijdens het EK 2021. Toen dachten we ook dat we gemakkelijk zouden winnen van Tsjechië, maar we verloren kansloos met 2-0. Voordat we ons buigen over mogelijke tegenstanders in de kwartfinale en halve finale, zoals Oostenrijk, Turkije, Engeland of Zwitserland, moeten we eerst maar eens winnen van Roemenië. Als we spelen zoals tegen Oostenrijk, gaan we ook tegen Roemenië onderuit en is het EK alweer voorbij. Maar wat voor (voetbal)land is Roemenië eigenlijk?
Geert Wilders is de winnaar van de Europese Verkiezingen
Als je de binnenlandse pers moet geloven, dan waren de afgelopen Europese Verkiezingen een daverend succes. De ‘rechtse golf’ zou zijn gestagneerd of zelfs zijn gestopt. In de media en bij analisten hoor je vooral een uiterst opgewekte stemming. Dit is wat mij betreft onterecht. De rechtse golf is allesbehalve gestopt. Traditioneel stemmen conservatief-rechtse en praktisch opgeleide kiezers sporadisch bij de Europese Verkiezingen, terwijl progressieve en hoogopgeleiden juist vaker komen opdagen bij de Europese Verkiezingen. Daarom is er geen sprake van stagnatie van het rechtspopulisme. Als slechts de helft van de PVV-kiezers komt opdagen en zelfs dan bijna evenveel zetels behaalt als PvdA-GroenLinks, dan is dat een teken aan de wand. Wij moeten als progressieve kiezers ons daarom ernstig zorgen maken, omdat uiteindelijk de Europese Unie, en niet Nederland, het beleid bepaalt rondom klimaat, migratie en Oekrainepolitiek. Daarom is deze uitslag uiterst zorgwekkend.
De koloniale geschiedenis begint in Ingólfshöfði
Vorige maand heb ik tien dagen in IJsland doorgebracht, een land dat op verrassende wijze verschilt van andere vakantiebestemmingen — en dat heeft weinig te maken met de kou. In plaats van een jetlag, kreeg ik een ‘klimaatlag’. Terwijl het op IJsland nog winter of net lente was, bleef het tot 10 uur ’s avonds licht, alsof winter en zomer een felle ruzie hadden over wie er de baas was. Wat ook opviel, was het totale gebrek aan pittoreske dorpjes en terrasjes die je in andere Europese vakantielanden vindt. In plaats daarvan bood IJsland ruige natuur en uitgestrekte leegtes. Na een half uur wandelen kom je soms geen mens of zoogdier tegen; alleen het geluid van klaterende watervallen en zingende vogels. Het voelde alsof ik in de binnenlanden van de Verenigde Staten was, waar de verlatenheid je omringt. Dit onderstreept IJslands oorsprong als koloniaal land binnen de Scandinavische traditie, van de Vikingen in Canada tot de Deense kolonisten in Groenland. In dit artikel zal ik betogen waarom IJsland deel uitmaakt van deze koloniale geschiedenis.
Welkom, ik ben Hidde Bouwmeester, historicus, internationale betrekkingen, factchecker, spreker en gespecialiseerd in de geschiedenis van Oost-Europese landen. Ik schrijf artikelen en maak analyses om diepgang te promoten, nieuwe perspectieven te laten zien en om desinformatie te bestrijden.
Steun onafhankelijke journalistiek
De media worden overspoeld door snelle headlines en desinformatie. Een leugen verspreidt zich in 15 seconden; een factcheck kost ten minste 3 minuten, vaak meer. Daarom bied ik, zonder betaalmuur, achtergrondverhalen, analyses en nieuwe perspectieven op geschiedenis en internationale politiek. Dit is mogelijk dankzij de steun van lezers zoals jij.
Met jouw bijdrage kan ik bronnen onderzoeken, archieven induiken en verhalen brengen die je bijna nergens anders vindt. Samen bestrijden we desinformatie en maken we geopolitieke ontwikkelingen toegankelijker.
Met een eenmalige of maandelijkse donatie maak je dit mede mogelijk. Elke bijdrage, groot of klein, wordt enorm gewaardeerd. Jouw steun maakt ècht verschil!
