Precies tien jaar geleden zat ik met mijn ouders en broertje op een terras in Laos. We genoten van de Laotiaanse gemoedelijkheid, waar brommers stopten om slapende honden wakker te maken om vervolgens weer door te kunnen rijden. Het contrast met Nederland was groot: in Nederland zou er ongeduldig getoeterd worden. We hadden net de Laotiaanse curry achter de kiezen, zaten aan de koffie en genoten na een lange dag wandelen van de muziek van Michael Jackson en Joy Division op de achtergrond. Alles leek perfect voor een rustgevende tropische avond in Laos, totdat een van ons de telefoons ging ophalen. Alle vier de telefoons waren zo heet, je kon er wel een eitje op bakken. Eerst dachten we dat het door de hitte kwam, maar nee, ze waren roodgloeiend van ruim dertig gemiste oproepen. Er was namelijk een vliegtuig neergeschoten boven Oekraïne.
Op vrijdag 22 maart 2024 werd Rusland opgeschrikt door een bloedige aanslag, die aan meer dan honderd mensen het leven kostte. Op X werd snel de vergelijking getrokken met 1999. Toen bliezen Tsjetsjenen flatgebouwen in Moskou op, waarop Rusland meteen de Tweede Tsjetsjeense Oorlog startte. Achteraf bleek de aanslag in 1999 mogelijk georkestreerd door de FSB, om zo die tweede oorlog in Tsjetsjenië, in de Kaukasus, te kunnen legitimeren. Het is cruciaal om bij deze huidige aanslag in een concertgebouw in Moskou geen overhaaste conclusies te trekken. Rusland verkeert immers al decennia in conflict met moslimextremisme. Daardoor ligt een samenzweringtheorie waarin Rusland zelf verantwoordelijk zou zijn voor de aanslag veel minder voor de hand. Dus, waarom besloot IS om een aanslag op Rusland te plegen?
Opnieuw wordt het verhaal naar voren gebracht dat de oorlog in Oekraïne voorkomen had kunnen worden door Oekraïne het NAVO-lidmaatschap te ontzeggen. Dit wordt op Twitter geclaimd door onder andere veiligheidsexpert Max Abrahms en de Noorse politicoloog Glenn Eric Andre Diesen. Laatstgenoemde gaf meerdere keren commentaar voor de Russische propagandazender Russia Today.
Woensdag 29 maart is aan het licht gekomen dat Roman Abramovitsj, voormalig eigenaar van Chelsea FC, betrokken was bij de aankoop van de Nederlandse voetbalclub Vitesse. Uit onderzoek van The Guardian blijkt dat Abramovitsj in augustus 2010 zijn persoonlijke vriend en Georgische filantroop Zjordania op een sluwe manier van geld heeft voorzien om zodoende de aankoop van Vitesse te volbrengen. Daardoor werd de aankoop van Vitesse mogelijk gemaakt. Deze onthulling doet mij afvragen of er sprake is geweest van belangenverstrengeling? De meeste voetballiefhebbers kennen Abramovitsj wel, maar hoe komt hij eigenlijk aan zijn geld?
Afgelopen zomer rondde ik mijn masterscriptie af en sinds vorige week staat deze op mijn website online. Mijn masterscriptie ging over de diplomatieke geschiedenis tussen Rusland en de NAVO van 1991 tot 2016. Hierin concludeerde ik onder andere dat dat het naoorlogse Japan en Duitsland pas na een aantal generaties in staat bleken te zijn om hun imperiale verleden af te zweren. De Verenigde Staten steunden het naoorlogse Duitsland onvoorwaardelijk met financiële steun vanaf 1945. Dit roept de vraag op of financiële steun (of juist een gebrek daaraan) ertoe heeft geleid dat het democratische experiment in Rusland vanaf 1991 gedoemd was te mislukken. Of waren er andere oorzaken waardoor de Russische democratie het uiteindelijk niet redde? Dit is het eerste artikel uit de reeks #StelJeVraagAanHidde, hierin worden lezersvragen behandeld.
Vandaag is het exact één jaar geleden dat we allemaal werden opgeschrikt toen de Russische tanks vanuit de Krim, Belarus én Rusland Oekraïne binnentrokken onder het mom van ‘speciale militaire operatie.’ Volgens Rusland zou deze ‘speciale operatie’ slechts 72 uur duren. Inmiddels duur deze oorlog al een jaar. Deze militaire operatie van Rusland bleek een catastrofale inschattingsfout te zijn die de Russische geschiedenisboeken in negatieve zin zal gaan halen. Het tweede grootste leger ter wereld is het na één jaar oorlog nog steeds niet gelukt om de Donbas volledig onder controle te krijgen. Wat is er gebeurd en heeft deze oorlog ons leven veranderd? Daarover zal ik terugblikken in dit artikel.
Dit artikel schreef ik voor de Jonge Historici: https://www.jhsg.nl/poetins-angst-de-gewone-man-op-straat-in-moskou-kyiv-en-minsk/
Waarom is deze ideologische oorlog met Oekraïne noodzakelijk voor stabiliteit in Rusland zelf?
24 februari 2022 zal de geschiedenis ingaan op eenzelfde manier zoals 11 september de (westerse) veiligheidsorde fundamenteel veranderde. Toen op 24 februari jl. duizenden Russische tanks Oekraïne binnenstormden vond de grootste militaire invasie op het Europese continent plaats sinds 6 juni 1944, de invasie van de geallieerden op Normandië, oftewel D-day. De oorlog in Oekraïne is daarmee met geen enkele andere Europese oorlog te vergelijken sinds de Tweede Wereldoorlog, omdat twee beroepslegers elkaar bevechten. De schattingen zijn dat momenteel bij de gevechten rondom Bakhmut 100 soldaten per dag sneuvelen. De oorlogsdreiging is daarmee sinds 24 februari 2022 terug van weggeweest in Europa. Mensen die leuzen als ‘niet mijn oorlog’ scanderen steken hun kop in het zand.
Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd bij EW Maginze. https://www.ewmagazine.nl/ewpodium/opinie/2023/02/nooit-buigen-voor-dictators-poetin-moet-verliezen-921280/
Na ruim elf maanden oorlog lijken westerse leiders eindelijk te concluderen dat de kernwapenbereidheid van Poetin lager is dan hij het Westen sinds 2008 heeft voorgehouden. De hele wereld is onderhevig aan inflatie, maar de Russische dreigementensector wel heel erg. Zelfs op Duitsland en Nederland maken de Russische (kernwapen)dreigementen nauwelijks nog indruk. Op bezoek bij president Joe Biden in Washington zette premier Mark Rutte het Nederlandse standpunt uiteen: Rusland moet verliezen.
Volgens EW-columnist en voormalig GroenLinks-Kamerlid Zihni Özdil brengt Ruttes stelligheid Nederland in gevaar. Rutte zou Rusland bijna uitnodigen om bijvoorbeeld Rotterdam te bestoken tijdens een Russische vergeldingsactie voor de wapenleveranties aan Oekraïne, schreef hij in zijn column van 21 januari. Ik ken Özdil als iemand die vindt dat er veel nadrukkelijker een debat moet worden gevoerd op de inhoud. Daarom zal ik precies dat doen en uitleggen waarom het belangrijk is om juist achter het regeringsstandpunt te staan: Rusland moet deze oorlog verliezen.
