Wanneer zeggen wij: Tot hier en niet verder tegen Vladimir de Verschrikkelijke?

Twee jaar geleden, op 24 februari 2022, ontvouwde zich de grootste militaire invasie op het Europese continent sinds D-Day. De Russische agressie tegen Oekraïne schokte de wereld, maar twee jaar later is er nog steeds geen einde in zicht. In plaats van daadkrachtige actie en realiteitszin zien we in Europese hoofdsteden vooral uitstelgedrag en politici die hun verantwoordelijkheid ontlopen. Ondertussen worden Oekraïners afgeslacht door Russische imperialisten. Duizenden kinderen worden tegen hun zin in Russische gastgezinnen geplaatst als onderdeel van een koloniale politiek. Het Oekraïense leger schreeuwt om munitie, terwijl wij in Nederland kibbelen over onbenullige zaken als hoofddoekjes en voornaamwoorden van onze Tweede Kamerleden. Lees hieronder wat wij wel kunnen doen tegen Vladimir de Verschrikkelijke.

Vrede en veiligheid is niet langer gratis: anno 2024 moeten we onze vrijheid verdedigen

Toen de oorlog op 24 februari 2022 in Oekraïne begon, was er paniek. Zou dit een opmaat naar een derde wereldoorlog zijn? Bijna twee jaar later is dat gevaar nog altijd aanwezig, alleen realiseren we ons dat onvoldoende. Toch zijn de signalen er wel. Zo voerde Letland de dienstplicht weer in, zijn de Baltische Landen bezig met het aanleggen van een bunkerlinie op de grens met Rusland en stelde Olaf Scholz dat Duitsland massaal munitie moet gaan produceren. Vrede is niet langer vanzelfsprekend. In een positief scenario begeven we ons in een nieuwe Koude Oorlog, een periode van Gewapende Vrede waarin vrede niet langer gratis is en met een goed uitgerust leger kan worden gehandhaafd. In een negatief scenario zitten we in pre-oorlogsperiode, zoals de Britse minister David Cameron zei dat hij zich Minister van Buitenlandse Zaken van Engeland voelde zoals in de jaren dertig. Wordt er voorgesorteerd op een grotere oorlog? Lees waarom dat niet langer uit te sluiten valt, en hoe we in Het Westen beter om moeten gaan met de ‘As van de Autoritarisme’.

Hoe de NOS onbedoeld fungeert als doorgeefluik van Russische desinformatie

Het mag inmiddels wel duidelijk zijn dat na 2 jaar oorlog in Oekraïne Rusland het niet zo nauw neemt met de waarheid. Poetin heeft jarenlang voor de KGB gewerkt en daar moest je één ding buitengewoon goed kunnen: liegen. Poetin kan met stalen gezicht beweren dat een banaan een vis is en je zult het niet aan zijn gezicht kunnen aflezen dat hij aan het liegen is. Dat is een prestatie op zich. Op 30 december 2023 werd de Russische stad Belgorod opgeschrikt door een inslag op een autoweg, waarbij volgens Russische autoriteiten meer dan 20 doden zijn gevallen en waar Oekraïne schuldig aan was. Het is echter zeer opmerkelijk dat de NOS deze Russische lezing van de tragedie in Belgorod zomaar overnam zonder enige voorzichtigheid. Als er één ding sinds de oorlog in Oekraïne duidelijk is geworden, dan is dat dat je Russische autoriteiten nooit zomaar kunt citeren zonder daar een kritische noot bij te plaatsen en dat is wat de NOS naliet. Overigens niet voor de eerste keer. Is er sprake van een patroon? Is de NOS onbedoeld de doorgeefluik geworden van desinformatie? En niet alleen de NOS maar ook the Economist de Telegraaf?  

Gaat u maar rustig slapen … Een Europees Pearl Harbor is echter akelig dichtbij

Is 24 februari 2022 onze 9/11 geworden? Of onze Pearl Harbor? Dat is het misschien wel zonder dat we ons dat realiseren in West-Europa of Amerika. Die dag, 24 februari 2022, had een wake-up call moeten zijn voor Westerse leiders: de brute agressieoorlog met als doel de complete vernietiging van de Oekraïense staat. De beelden uit steden als Mariupol en Bucha staan in ons collectieve geheugen gebrand. De Russische invasie was even rücksichtslos als meedogenloos. Hiermee laat de Russische leider zien dat een mensenleven voor het Kremlin vrijwel niets waard is. Zijn wij in het Westen ondertussen wakker geschud? Nauwelijks. Kunnen we een oorlog met Rusland nog voorkomen, ja dat kan. Hoe? Dat leest u in dit artikel.

Genocide als politiek statement

Sinds het uitbreken van de oorlog in Oekraïne en de oorlog in Gaza wordt de term genocide steeds vaker gebruikt. Gebeurt dat wel in de juiste context? Genocide is een ferme krachtterm die veel emotie oproept. Hoe kunnen we de term genocide duiden? Beschuldig je een land van het plegen van genocide, dan hoort daar meestal ook een politieke actie op te volgen. Dat is bijvoorbeeld gebeurd met een militaire interventie, zoals in Srebrenica. Daarom is het belangrijk dat wanneer de term wordt gebruikt, dat mensen daarbij weten wat genocide is en wat het gebruik ervan betekent.

Omtzigt heeft gelijk: Geert Milders bestaat niet

Op 22 november 2023 werd bevestigd wat politiek analisten zoals Josse de Voogd al tijden signaleren: een groeiende vervreemding van burgers ten opzichte van traditionele partijen. Deze trend was al eerder zichtbaar bij de grote overwinning van de BBB bij de provinciale statenverkiezingen van maart 2023. Die trend zette zich voort, met als nieuw hoogtepunt de ongekende verkiezingswinst van Geert Wilders, met maar liefst 37 zetels. Na de euforie kwam de bittere realiteit voor Wilders: veel van zijn PVV-voorstellen lijken meer gericht op het ondermijnen van onze rechtsstaat dan op het respecteren ervan. Dit vormt een struikelblok voor sommige partijen – en terecht: we zijn immers geen totalitaire staat. Pieter Omtzigt, de dossiervreter en onvermoeibare waakhond van de rechtsstaat, heeft Wilders direct na het verslag van verkenner Plasterk geconfronteerd met de visie op de rechtsstaat. Want laten we duidelijk zijn, concessies doen op de rechtsstaat is voor geen enkele democraat bespreekbaar. Hoezo zou Wilders milder zijn geworden? Misschien in woorden? Maar in het partijprogramma van de PVV is geen ‘Geert Milders’ te vinden.

Zonder de Holodomor zul je de oorlog en Oekraïners niet begrijpen.

Wanneer het gaat over de Oekraïense geschiedenis valt op dat veel mensen in West-Europa wel bekend zijn met Oekraïense nazi’s uit de Tweede Wereldoorlog zoals Bandera. Maar de Holodomor (letterlijk plaag van honger) is lang niet bij iedereen bekend is. Zonder de Holodomor kun je simpelweg het Oekraïense handelen in de huidige oorlog met Rusland niet begrijpen, maar ook niet waarom Oekraïense opportunisten vanaf 1941 collaboreerden met nazi-Duitsland. Afgelopen zaterdag herdacht Oekraïne de Holodomor. Een bewuste hongersnood die door Stalin 90 jaar geleden werd gecreëerd en die aan miljoenen Oekraïners het leven heeft gekost. Hoogleraar Timothy Snyder, gespecialiseerd in de Holocaust in Oost-Europa, stelt dat die hongersnood in Oekraïne in de jaren 30 bewust is gecreëerd door het Stalinistische Sovjetregime.

De Nederlander wil een streng migratiebeleid, maar steunt ook Oekraïne

Nederland werd woensdagavond 22 november een rechts land. Het land dat lang als liberaal werd gezien, had een ruk naar rechts gemaakt en de shock was ook internationaal groot. Na 13 jaar Rutte was het tijd voor een nieuw geluid. Dilan Yeşilgöz de nieuwe leider van de VVD, zette de deur op een kier naar de PVV van Geert Wilders. Wilders als een doorgewinterde politicus, moet je geen muizengaatje geven, want daar weet hij wel raad mee. En dat gebeurde ook. Nederland beleefde woensdagavond haar Trump-, haar Brexit-moment. Nederland koos voor rechts en rekende af met vier kabinetten Rutte. Een duidelijk signaal van de kiezer die zich jarenlang niet gehoord voelde.

De roze olifant in de (tweede) kamer luistert naar de naam… Donald Trump

Al sinds 2008 kijk ik met veel interesse naar de verkiezingsdebatten in Nederland. Ditmaal echter, terwijl ik naar de debatten kijk, overvalt mij een ongekend gevoel. Het lijkt alsof de huidige verkiezingen in de kern niet verschillen van die in 2021, Corona is vervangen door het terugkerende thema van migratie, maar daarmee is alles wel gezegd. Nederlandse politici doen alsof migratie, groeiende inflatie, en de energietransitie nationaal op te lossen thema’s zijn. Dit is niet alleen een poging om zand in de ogen van de kiezer te strooien, maar getuigt ook van een ongekende zelfoverschatting die naar grootheidswaanzin riekt. De VOC-mentaliteit van Balkenende vieren nog steeds hoogtijdagen anno 2023.

Oorlogsmisdaden wegdrinken is niet hetzelfde als het tonen van berouw

Na een dag vol onuitsprekelijke gruweldaden tijdens de Holocaust zochten SS-ers vaak hun heil rond een kampvuur. De lucht, zwaar van de geur van verbrand hout en vermengd met de scherpe lucht van schnaps, creëerde een somber decor. Hoewel Heinrich Himmler, de Reichsführer van de SS, het matige gebruik van alcohol ‘s avonds aanmoedigde, bleef het er vaak niet bij één. Onafhankelijk journalist Douglas Murray, Brits  schrijver, journalist en politiek commentator, riep dit beeld op toen hij een nogal een boude uitspraak deed bij Talk TV. Hij stelde dat “Het verschil tussen de nazi’s en Hamas is dat de nazi’s zich nog een beetje schaamden, terwijl Hamas en sommige Gazanen trots zijn als er Joden worden vermoord en verkracht.” Want, de SS-officieren zouden in de kern nog enige vorm van menselijkheid hebben, omdat sommigen onder hen ’s avonds wel eens wat dronken, om hun eigen wreedheden ‘even’ te vergeten.